Karaoké Sprong in het duister Peter Koelewijn

Een koude morgen

Kwart over twee

En in een bed vecht een vrouw hard voor haar baby

Het is haar eerste en elke wee

Snijdt door haar heen maar zij denkt slechts aan haar baby

Zij houdt de spijlen krampachtig vast

Dan een zacht huilen en de moeder lacht en luistert

Het kind is daar voor de eerste sprong in het duister

Een maandagmorgen

Vijf over acht

Hij ziet het schoolplein en hij voelt zijn knieën knikken

De eerste schooldag

En hij zegt zacht

Ik wil naar huis maar moeder hoort niets van zijn snikken

Want hij's al zes

Baas over vriendjes

Het echte schoffie maar diep in zijn hartje huist er

Paniek en angst voor die grote sprong in het duister

Zo maar een morgen

Kwart over acht

Zij is net achttien en zij gaat het hun vertellen

Zij wil het huis uit

Want buiten wacht

De wereld en ze kan het zonder thuis ook stellen

Er komt verzet en haar moeder huilt nog

Maar vader weet al dat zij toch niet naar hen luistert

Oh

Een beetje bang waagt zij dan

De sprong in het duister

Een mooie morgen

Kwart over tien

Hij in het grijs en zij in een wolk van tule

Oh zovele vrienden

Kwamen hen zien

Zij kregen alles van fonduestel tot pendule

Er werden tranen weggeveegd

Op het moment dat het ja-woord werd gefluisterd

De dag was mooi voor een nieuwe sprong in het duister

Een wintermorgen

Kwart over elf

En in de verte luiden zwaar de bronzen klokken

En ieder staat daar

In zichzelf

De zwarte aarde wordt al wit onder de sneeuwvlokken

Het is een afscheid

Voor altijd en

De wind beroert de hoge bomen en dan ruist er

Iets als een groet bij de laatste sprong in het duister